طراحی مدل ساختاری برای پیش‌بینی انعطاف‌پذیری خانواده بر اساس ابعاد خودمتمایزسازی در دبیران زن متأهل آموزش و پرورش شهر تهران

پژوهش حاضر چنین فرض نمود که ابعاد خودمتمایزسازی، انسجام خانواده را پیش بینی می کند. برای آزمون این فرض، پس از ترسیم مسیر بین متغیرها، مدل پژوهش تدوین شد و برای آزمون آن از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. داده ها از 363 نفر دبیر زن متاهل شاغل در مدارس راهنمایی و دبیرستان های دولتی و غیر انتفاعی شهر تهران که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند و پرسشنامه‌های خودمتمایزسازی و انسجام (کارکرد خانواده) را تکمیل کرده بودند، گردآوری شد.
یافته های پژوهش نشان داد  که مدل پژوهش به صورت قابل قبولی با داده ها برازش دارد و چهار متغیر مکنون از ابعاد خودمتمایزسازی (آمیختگی با دیگران، موضع من، واکنش‌پذیری هیجانی و گسیختگی عاطفی)، 22 درصد از واریانس بعد انسجام از کارکرد خانواده را پیش‌ بینی می‌کند. همچنین، ضریب مسیر بین متغیرهای آمیختگی با دیگران، موضع من و واکنش پذیری هیجانی به استثنای متغیر گسیختگی عاطفی با انسجام، مثبت و معنادار است. در نهایت، مدلی ساختاری برای پیش‌ بینی انسجام خانواده بر اساس ابعاد خود‌متمایز‌سازی تدوین گردید.