مقایسه میزان پرخاشگری ورزشکاران رشته های انفرادی و گروهی شرکت کننده در مسابقات قهرمانی آموزشگاه های کشور

زمینه : پژوهش حاضر، با هدف مقایسه میزان پرخاشگری فیزیکی، کلامی، خشم و خصومت در دانش آموزان ورزشکار رشته های انفرادی و گروهی انجام شده است.
روش : این پژوهش به صورت توصیفی، زمینه یابی در سال 1388-1387 بین دانش آموزان انجام شد که در رشته های انفرادی کشتی 50 نفر، وزنه برداری 45 نفر و دو و میدانی 70 نفر شرکت کردند و تعداد آن ها برابر جامعه آماری بود و در رشته های گروهی از جامعه آماری شامل 150 نفر فوتبالیست، 110 نفر والیبالیست و 110 نفر هندبالیست با استفاده از جدول مورگان و نمونه گیری طبقه ای ساده از رشته فوتبال 72 نفر، والیبال 60 نفر و هندبال 60 نفر انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه پرخاشگری آرنولد ، اچ باس و مارک پری و برای تجزیه تحلیل داده ها از آزمون t در گروه های مستقل استفاده شد.
یافته ها‌ : نتایج، نشان داد که بین میزان پرخاشگری، پرخاشگری ( فیزیکی ، کلامی ) و میزان خشم و خصومت ورزشکاران رشته های گروهی و انفرادی تفاوت معناداری وجود دارد و میزان پرخاشگری در ورزشکاران رشته های گروهی کمتر از رشته های انفرادی است.
نتیجه گیری : انجام ورزش، میزان پرخاشگری را کاهش می دهد و از آنجا که میزان پرخاشگری در ورزش های گروهی کمتر از رشته های انفرادی است و در جمع و گروه بودن می تواند تأثیر مثبتی در کاهش پرخاشگری داشته باشد، بنابراین از طریق فراهم کردن موقعیتهای مناسب جهت انجام ورزش های گروهی در مدارس می توان زمینه ای برای کاهش پرخاشگری فراهم نمود.