رابطه سرسختی روانشناختی با سلامت روان در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت شهر تهران

سرسختی روانشناختی مجموعه‌ای از ویژگیهای روانشناختی است که از بروز واکنشهای نامناسب افراد در رویدادهای بالقوه فشارزا، جلوگیری می کند. سلامت روانی حالتی از رفاه است که فرد توانایی هایش را می شناسد و قادر است با استرسهای معمول در زندگی تطبیق حاصل کند و از نظر عملکرد، مفید و سازنده باشد. مطالعه حاضر رابطه بین این دو متغیر را در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت بررسی می کند.
روش کار: نمونه گیری در این مطالعه به روش سرشماری از کانون اصلاح  تربیت بود. تعداد 284 نفر وارد این مطالعه شدند که از این تعداد 21 نفر دختر و  263 نفر پسر بودند. روش این مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی بود. ابزار این پژوهش از سه پرسشنامه جمعیت شناختی، سلامت عمومی و سرسختی روان شناختی تشکیل شده بود. در این مطالعه از روش های آمار توصیفی نظیر فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد وهمچنین روش‌های آمار تحلیلی مثل ضریب همبستگی پیرسون، ANOVA و آزمون t استفاده شده است.
یافته‌ها: بین نمره سلامت روان و نمره سرسختی روان شناختی رابطه معنی دار و معکوس وجود دارد. رابطه معنی دار بین سرسختی روان شناختی و تمامی خرده مقیاس های سلامت روان هم وجود دارد.  سابقه بیماری روانی و اعتیاد در پدر  با سلامت روان نوجوانان کانون، دارای همبستگی معنی داری هستند. سطح تحصیلات مادر، سابقه قبلی بیماری روانی و اعتیاد در پدر و مادر و سابقه بزهکاری مادر با سرسختی روان شناختی آن ها همبستگی معنی داری دارند.
نتیجه‌گیری : با افزایش سرسختی روان شناختی سلامت روان در نوجوانان کانون اصلاح و تربیت بهبود می یابد. نتایج تحلیل زیرگروه های هر یک از متغیرها و تاثیر آن ها بر یافته ها برای شناسایی گروه های در  معرض خطر بالاتر مورد بحث واقع شده است.